.. welkom in Colombia

Allereerst willen we jullie allemaal bedanken voor de reacties die jullie achterlaten, het is mooi om te weten dat er zoveel mensen zijn die met ons meeleven en ons volgen via de site.

Na de vermoeiende reis, waren we dan ook heel blij dat we aankwamen op Bogota. Hier was de ontvangst door de begeleidingmedewerkers in ieder geval iets beter georganiseerd. Michele werd met het zelfde 'steekwagentje' dit keer door ons uit de stoel getild. Vlak hierna mocht hij gelukkig in zijn eigen sportrolstoel. Eenmaal door de duane, waar we de nodige vragen kregen over ons verblijf in Columbia kwamen we bij de koffers. We hebben nog geen minuut hoeven wachten en daar waren onze spullen al. Ook de elektrische rolstoel hadden we weer gauw in ons bezit. Buiten stond Alejandra samen met een collega op ons te wachten.
Beiden werken voor de kliniek van dr. Williams.
Ze waren heel vriendelijk en wilden gelijk onze spullen dragen en helpen.
Er kwam een klein autootje met bak achteren (zie foto's) voor de elektrische rolstoel en de koffers. Hier stapten twee kleine, jonge, jongens uit. Heel voorzichtig vroegen we met z'n drieën hoe ze het klaar gingen spelen om de elektrische rolstoel van 150kg in die bak te krijgen. Dus geen aangepast vervoer, zoals in Nederland, met laadklep etc. Nee.. De jongens gingen de rolstoel gewoon 'even' optillen, waarbij een politieagent nog heeft geholpen. Toen het autootje met rolstoel en koffers wegreed, gingen wij bij Alejandra en haar collega in een personenauto. Sportrolstoel achterin, handbagage.. en op naar het appartement.
De reis met de auto duurde zo'n uurtje en wat moet je een goede chauffeur zijn om hier te kunnen rijden.. Alles gaat kris kras door elkaar, fietsen rijden over de snelweg. Het kan allemaal.

Tijdens de rit hebben we het een en ander van de stad kunnen zien. Het ligt tussen de bergen, is erg druk.. Maar veel mooie gebouwen en groen. We hopen jullie in de loop van de week meer te kunnen vertellen..

De behandeling zal niet op vrijdag de 14e februari, maar op donderdag de 13e plaatsvinden. Vandaag hebben we 'hoogstwaarschijnlijk' een gesprek met dr. Gonzales. Woensdag met dr. Williams zelf. Hier zullen we exact horen wat de bedoeling is en dit laten we jullie natuurlijk weten..

Bij aankomst in het appartementencomplex waren we geradbraakt, hadden honger en dorst. Alejandra heeft geld voor ons gewisseld en gezorgd voor iets te eten..

Het appartement is mooi groot, modern ingericht. Keuken met woonkamer, drie slaapkamers en twee badkamers. Heel blij om dit te zien.. Er stond water, koekjes en koffie voor ons klaar die de huis mevrouw voor ons had gehaald. Ze was samen met nog een andere oudere mevrouw in het appartement.
De blijdschap over het appartement was jammer genoeg niet van lange duur, toen we Michele de badkamer wilden laten zien kwamen we tot de shockende ontdekking dat de rolstoel niet door de deuren van de badkamers en dus toilet kwam. Na wederom enige discussie over hoe we dit konden gaan oplossen, kwam Jaime.. de huisbaas. Hij gaf aan dat inderdaad op de website stond dat het appartementencomplex rolstoelvriendelijk zou zijn, maar ontkende te weten dat we met rolstoel zouden komen. Na hem de mails te laten zien, kwamen we tot een oplossing.

Ja lieve lezers, dit lezen jullie goed.. Ook hier in Colombia ontbreekt het Michele niet aan de nodige aanloop 'aan huis'.. Behalve Alejandra, het huis meisje en de oudere mevrouw, de huisbaas met een collega, kwamen nu ook een stuk of 4 werkmensen.. De bel hier in Calle 109 Carrera 11 stond roodgloeiend. Het idee was namelijk om de houten deurpost uit de badkamer te slopen en het glaswerk uit de douche te halen.. zodat we ons gedurende het verblijf kunnen behelpen.
En ja.. zo zie je inderdaad maar weer dat alles vooraf regelen niet altijd zin heeft.

Om 23u Colombiaanse tijd en 5u Nederlandse tijd lagen we dan eindelijk in bed.

Zoals ze zeggen; ieder begin is moeilijk..
Het is even wennen zonder alle luxe van hulpmiddelen, wordt samen behelpen maar ook dat komt goed.

Tot gauw,

Liefs..