Vliegen met Iberia

"Het leven is een feest, we moeten alleen zelf de slingers nog ophangen".

De verveling begint na 15 uur vliegen langzaam, heel langzaam, toe te slaan.
We schrijven deze blog dan ook vanuit het vliegtuig, beetje jammer dat we 'm voorlopig nog niet kunnen posten.
We willen namelijk graag onze eerste reiservaringen met jullie delen.

De reis vanuit Heerlerheide naar Düsseldorf is prima verlopen. Roberto, de broer van Michele, heeft ons veilig en snel afgezet. Hij wist namelijk een korte weg, die ons maar liefst 30 kilometer heeft bespaard.
Bij de taxistaanplaatsen hebben we mogen zoeken naar een oprit, om de stoep op de komen met de elektrische rolstoel.. maar.. die hadden ze niet. Roberto en Tim hebben dus de rolstoel van 150kg gewoon 'even' opgetild.

Bij de incheckbalie kregen we voorrang, dit bespaarde dus een wachtrij. De mevrouw van Iberia vertelde ons dat we op de vlucht van Dusseldorf naar Madrid, samen konden zitten maar echter op rij 5.
Daarna vertelde ze dat we op de vlucht van Madrid naar Bogota, die 10uur en 40min zou gaan duren apart moesten zitten. Michele alleen.. want zijn plaats stond vast. Tim en Sanne samen.. Hoezo het doel voorbij?
Daar hadden we onze eerste discussie. Mevrouw bleef herhalen dat ze geen andere plaatsen had, dus ons niet kon helpen. We moesten dit in Madrid, bij aankomst in het vliegtuig met de stewardess bespreken.
Bagage werd ingeleverd, sportrolstoel weg afgegeven bij bijzondere bagage en Michele mocht in zijn elektrische rolstoel tot aan het vliegtuig.
Gedurende ons verblijf zijn we continue begeleid door een begeleidingsmedewerker. We werden samen met nog twee andere rolstoel afhankelijke mensen (rolstoelafhankelijk tussen aanhalingstekens; want toen het moeilijk werd konden ze ineens prima lopen) opgehaald door een vrachtwagen met laadklep. De drie rolstoelen en daarna ook alle begeleiders, werden ingeladen. Een vrachtwagen met kleine ramen, het had iets weg van de paardentransport, zoals wij die bij ons kennen. De vrachtwagen ging bij aankomst bij het vliegtuig omhoog en we gingen via een zij ingang over een loopbrug het vliegtuig in. Michele werd door de medewerkers overgetild in een klein stoeltje, soort steekwagentje. Hiermee werd hij maar rij 5 gebracht en moest plaatsnemen bij het raam. Hoezo omslachtig?

Bij aankomst in Madrid kwam hetzelfde stoeltje die ons wederom met de begeleidingsmedewerkers door het vliegveld hebben geleid. Dit keer op z'n Spaans. Lees; onverstaanbaar gekletst, 0 haast, terwijl het vliegtuig alweer snel zou vertrekken. Sanne had wel haast, maar kwam later pas erachter dat Nederland en Madrid een uur verschillen.
De transport in het steekwagentje, waarbij Michele met riemen en klittenband vast werd gemaakt, was mensonwaardig. Tussen alle mensen door, op het vliegveld, zoals in de film "science of the lams".
We hebben plaatsen gezien van een vliegveld waar we normaal in ieder geval niet zouden komen.

Welkom aan boord bij Iberia. Personeel staat centraal en de klant? Ja, de klant, die red zich wel.
Na een discussie over de vliegplaatsen, die we voorafgaande aan de reis tot in detail hadden geregeld. Kregen we plaatsen in het midden, met meer beenruimte dan in een gewonen stoel, maar te krab om te draaien of strekken. Ondanks we Michele verzorging moesten geven tijdens de vlucht, hebben we alsnog meermaals moeten uitleggen waarom we samen moesten zitten.

Nu zitten we in de vlucht, hebben we zo'n 7uur achter de rug en al twee bekertjes drinken gehad. Omdat er geen plaats is in de handbagage bakken moest onze handbagage in the business class. Toen we na al die uren iets uit de bagage wilden pakken vertelde de stewardess dat we niet mochten "poorten".

Ondanks het fijne personeel krijgen we de reistijd samen goed om. We worden straks opgehaald door Alejandra op het vliegveld. Zij zal ons naar het appartement brengen.. Maar eerst nog zo'n 7uur te gaan!

Michele, Sanne & Tim